Kabinet blokkeert nieuwe politie-cao

Het kabinet Rutte III bleek niet bereid minister Grapperhaus het benodigde extra geld te verstrekken om aan de looneis van de politiebonden te voldoen. ‘Een doffe tegenvaller,’ aldus de bonden, ‘die bij onze leden veel teleurstelling zal oproepen – en ongetwijfeld de nodige actiebereidheid.’

Vorige week legden de bonden hun definitieve looneis op tafel: een structurele verhoging van de politiesalarissen met 2,5 procent in zestien maanden tijd, geflankeerd door twee eenmalige uitkeringen van 350 en 300 euro bruto. Niet de uitbundige inkomensverbetering waar veel politiemensen bij elke cao-ronde op hopen. Wel een loonsverhoging die je kunt zien als een serieus blijk van waardering voor het huidige politiewerk, zeker in een tijd waarin de overheid langdurig enorme (geleende) bedragen moet uitgeven voor het verzachten van de sociale en economische schade door de COVID 19-pandemie.

Helaas: zelfs voor de gematigde looneis van de politiebonden bleek minister Grapperhaus van Justitie en Veiligheid onvoldoende geld te kunnen vrijmaken binnen zijn eigen begroting. Hij kwam niet verder dan een structurele loonsverhoging van 1,3 procent in anderhalf jaar tijd en twee eenmalige uitkeringen van 300 euro. Om deze impasse te doorbreken namen de bonden een ongekend initiatief. In een brandbrief riepen zij het kabinet rechtstreeks op zijn vele waarderende woorden voor het politiewerk – voor en tijdens de coronacrisis – om te zetten in één waarderend gebaar: het beschikbaar stellen van het benodigde extra budget.

Vandaag werd duidelijk dat het kabinet die oproep naast zich neer legt. Dat maakt het onmogelijk om nog voor jaarwisseling een onderhandelingsresultaat rond te hebben – zoals de bonden graag wilden. ‘Het missen van die deadline zit ons hoog,’ aldus een woordvoerder. ‘ Wij gaan onze leden op allerlei manieren informeren over de nieuwe stand van zaken, vanaf begin januari ook tijdens digitale bijeenkomsten (MEET-sessies). Dan komen we vanzelf uit op de vraag hoe de bonden het beste op deze cao-impasse kunnen reageren. Zeker in verkiezingstijd zijn daarvoor allerlei interessante opties denkbaar.’

Vanaf het begin van de onderhandelingen in oktober stond vast dat die zich zouden richten op een politie-cao met een korte looptijd. Niet alleen vanwege de nagestreefde ingangsdatum van 1 januari 2021, maar ook met het oog op de nieuwe politieke werkelijkheid die kan ontstaan na de Tweede Kamerverkiezingen in maart 2021.

In acht weken tijd bleken partijen het eens te kunnen worden over een stuk of 25 verbeteringen in de arbeidsvoorwaarden en werkomstandigheden, waaronder het indexeren (meegroeien met de salarisontwikkeling) van de overwerkvergoeding, het wijzigen van de maand waarin de eindejaarsuitkering wordt uitbetaald en het toekennen van het recht op de ME-vergoeding aan de collega’s in schaal 12, 13 en 14 en het recht op de verschuivingsvergoeding aan de collega’s in schaal 13 en 14.

Ook op het gebied van veilig en gezond werken en meer loopbaankansen bleken er al snel meerdere interessante deals mogelijk, bijvoorbeeld over een jaarlijkse toelage voor activiteiten en producten die bijdragen aan fitheid en vitaliteit, meer ruimte voor rouwverlof, meer ruimte voor het voordelig kopen of een leasen van een fiets of e-bike voor woon-werkverkeer en een betere (gegarandeerde) doorstroommogelijkheden voor de huidige politiemedewerkers op MBO 2-niveau.

Maar helaas: al deze mogelijke deals zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden binnen het afsprakenpakket dat een politie-cao nu eenmaal is. Zolang het geheel niet door beide partijen wordt geaccepteerd en door een officiële ondertekening tot leven gewekt, blijven alle onderdelen dode teksten. Alle reden dus om de politiek er snel van te overtuigen dat zij alsnog garant moet staan voor een fatsoenlijke inkomensverbetering voor het politiepersoneel. Aan die voorwaarde moet echt voldaan zijn voordat de bonden kunnen instemmen met de rest van het pakket.